bir yerden başlaması, tam olmasa bile başlaması lazımdı. herkesin yaptığı gibi yani. bugüne dek herkesin yaptığını yapamadığı için eksikti, ya da eksik olduğu için herkesin yaptığını yapamıyordu. insan olduğunu -yani eksik olduğunu- unutup tam olmaya çalışmanın çok yorucu ve ütopik bir dava olduğunu kabul etmeye başladığı anda "belki sonsuz sayıda eksik bir araya gelirse bir tam oluşturabilir" diye bir fikir düştü aklına.
"sıfır çarpı sonsuz sıfıra mı yoksa sonsuza mı eşittir?" diye düşündü. ona göre cevap hep sıfırdı. şimdi bunu sonsuza eşitlemek için adım atıp atmak istemediğini sorgularken kendini bu "hiçbir yer"de buldu.
ne dersiniz: gerçekten de eksikler bir araya gelip bir bütün oluşturabilir mi?
